πυλωρισμός

ο, Ν

ιατρ. κίνηση σπασμωδικής σύσπασης τού πυλωρού η οποία προκαλείται από γειτονικά έλκη τού βλεννογόνου τού στομάχου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. pylorisme (< πυλωρός «το κατώτατο στόμιο τού στομάχου» + -ισμός*)].